بررسی رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با تاب آوری در همسران شاهد استان چهارمحال و بختیاری

یکی از متغیرهای روان شناختی که جایگاه ویژه ای در روان شناسی دینی به خود اختصاص داده، دلبستگی به خداوند است. دلبستگی یکی از عوامل اثرگذار بر تاب آوری افراد است. مقاومت موفقیت آمیز افراد در برابر موقعیت های چالش برانگیز، مانند آنچه همسران شهدا با آن مواجه هستند، مفهوم اصلی تاب آوری است. در نظام جمهوری اسلامی ایران با توجه به جایگاه شهادت و ایثار مسئله لزوم حفظ، توجه و احترام به خانواده های معظم شهدا و بررسی و پژوهش در مورد شرایط روان شناختی همسران شهدا از جایگاه ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با تاب آوری در همسران شاهد استان چهارمحال و بختیاری انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع روش همبستگی است. ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسش نامه سبک دلبستگی به خدا بک و مک دونالد (2004) بود. جامعه آماری پژوهش تمام همسران شهید استان چهارمحال و بختیاری بودند که ازدواج مجدد نکرده بودند. از بین آنها 75 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. به منظور تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و روش همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معناداری (612/0r =) بین تاب آوری با سبک دلبستگی به خدا وجود دارد (01/0 p ≤). ضرایب همبستگی ابعاد چهارگانه دلبستگی به خدا شامل: ارتباط با خدا، اعتماد، توکل و توجه به خدا با تاب آوری به ترتیب 26/0، 39/0، 48/0 و 51/0 است. مطابق یافته های تحقیق بین سبک دلبستگی به خدا با تاب آوری رابطه معنادار آماری وجود دارد. افرادی که دلبستگی ایمن نسبت به خدا دارند به دلیل پذیرش خداوند به عنوان تکیه گاه امن، احساس توانایی بیشتری در قبال مشکلات دارند، احساس حمایت بیشتری می کنند، نگرش معنادار و هدفمندی به زندگی دارند و ویژگی های روان شناختی مثبت در آنان بیشتر است.